زغال­سنگ­ های بیتومینه از تجزیه جلبلک­ ها و مواد آلی جانوری میکروسکوپی تشکیل شده ­اند که دارای حدود 85–80 درصد کربن و حدود 5 درصد اکسیژن و هیدروژن هستند. این زغال سنگ­ ها معمولأ دارای بافت متراکم، سخت و نواری­ اند و شامل تناوبی از لایه ­های براق و مات هستند. زغال­سنگ ­های بیتومینه از نظر مواد فرار به دو گروه تقسیم می ­شوند. گروه اول دارای 45–30 درصد مواد فرار است و بیشتر به عنوان سوخت در نیروگاه ها بکار می­ رود. گروه دوم دارای مواد فرار کمتری حدود 30 – 20 درصد هستند و بیشتر جهت تهیه کُک کاربرد دارند. زغال سنگ بیتومینه به هنگام سوختن مقدار قابل ملاحظه ­ای گاز قابل اشتعال آزاد می­ کنند. زغال سنگ بیتومینه بیشترین نوع سوخت فسیلی در طبیعت را تشکیل می­ دهد و مصرف زیادی نیز دارد. این نوع زغال­سنگ­ ها به عنوان سوخت منازل و نیروگاه­ ها و همچنین برای تهیه کک بکار می ­روند. آن­ها به خوبی شعله­ ور می ­شوند و رنگ شعله­ ی آنها زرد است.

محصولات حاصل از زغال سنگ

کک:کک از طریق تجزیه شیمیایی زغال سنگ در اثر حرارت، تولید می­ شود. تجزیه زغال سنگ به معنای حرارت دهی به زغال سنگ در هوای بدون اکسیژن برای تولید گازها، مایعات و پسماندهای جامد (زغال یا کک) می ­باشد. تجزیه زغال سنگ در دمای بالا کربنیزاسیون نامیده می ­شود. تنها زغال­ سنگ های خاص با ویژگی­ های پلاستیکی دقیق (مانند کک بیتومینه یا زغال­ های نرم) می ­توانند به کک تبدیل شوند. معمولاً گاز تصفیه شده کک به عنوان سوخت مورد استفاده قرار می­ گیرد، اما سایر گازها مانند گاز کوره ­بلند که با گاز طبیعی، غنی می­ شوند یا گاز طبیعی خالص نیز می ­توانند مورد استفاده قرار گیرند.

نیمه کک:پسماندهای به هم چسبیده زغال­سنگ­ هایی که در دمای پایین ­تر از 850 درجه سانتی­گراد به کربن تبدیل می ­شوند، کک­ های دمای پایین نامیده می ­شوند. این کک­ ها معمولاً دارای مقداری پسماند مواد فرار می ­باشند و عمدتاً به عنوان سوخت­ های بدون دود جامد به کار می­ روند.

گاز کک: فرآورده جانبی است که از کربنیزاسیون سوخت جامد و عملیات گازی­ سازی انجام شده توسط تولیدکنندگان کک و واحدهای آهن و فولادی که با کارخانه­ های تولید گاز و واحدهای گاز شهری مرتبط نیستند، به دست می ­آید. به عبارتی در پی فرآیند کک­ سازی در باطری­ ها، گاز کک نیز تولید می ­شود که در واحد بازیابی مواد از آن قطران، سولفات آمونیوم، بنزول خام، فنلات سدیم و اسید سولفوریک 92 درصد استحصال می ­شود. این گاز پس از آنکه از ترکیبات آمونیاک، بنزول خام و ترکیبات گوگردی جدا و تصفیه شد، قابل مصرف می­ باشد و از آن عمدتاً برای گرم کردن باطری­ های کک­ سازی، نیروگاه کارخانه، کوره­ های نورد، تولیدات نسوز و بخش آگلومراسیون استفاده می­ شود. به طور معمول از 1300 تن زغال سنگ کک شو 1000 تن کک و از هر تن زغال سنگ حدود 320-300 مترمکعب گاز کک تولید می­ شود.